Waarom heeft een enorm sportieve ondernemer geen conditie en gaat de mobiliteit toch dag na dag achteruit? Hoe sportief moet je zijn om jezelf gezond, fit, mobiel, fris en helder te houden? Ik dacht er toch alles aan te doen door alle thui...
Waarom heeft een enorm sportieve ondernemer geen conditie en gaat de mobiliteit toch dag na dag achteruit? Hoe sportief moet je zijn om jezelf gezond, fit, mobiel, fris en helder te houden? Ik dacht er toch alles aan te doen door alle thuiswedstrijden van Helmond Sport te bezoeken, maar ook met grote regelmaat bij PSV. Alles tot in de puntjes verzorgd, topsport op het hoogste niveau! Verzorging perfect geregeld met een heerlijke maaltijd vooraf, glaasje(s) druivensap erbij welke ook wel wijn genoemd en afkoelen met een ijsdessert. Daarna fluit de scheidsrechter voor het begin van de wedstrijd en genieten we vanuit een heerlijke zachte zetel van het schouwspel met een heerlijk glas uit Lieshout in de hand. Na de wedstrijd, gewonnen of verloren, blijven we onszelf verwennen met dit gerstenat en tussendoor wordt ook voor de inwendige mens gezorgd met bitterballen en overige heerlijke snacks, uiteraard gebakken in plantaardig vet.
Door de week hebben we het altijd druk denken we en kunnen nergens tijd voor maken, behalve voor het beter maken van de organisatie, verbeteren en stimuleren van de medewerkers, de klant ontzorgen en proberen service/kwaliteit naar perfectie te tillen. Middels trainingen onze mensen, welke veelal chauffeur zijn, wijzen op het feit dat ze gezond moeten leven want ze zitten de hele dag, hebben te weinig beweging en eten vaak ongezond. Hoor wie het zegt….!! Degene die denkt dat hij “sportief” is omdat hij 35 voetbalwedstrijden per jaar bezoekt, in de ochtend opstaat, gaat zitten om de krant te lezen, in zijn auto stapt naar het werk, zijn bureaustoel 10-12 uur bezet en helemaal niets aan fysieke sport doet? Daarbij onregelmatig eten, alles wat lekker is, geen lunch- of dinerafspraak overslaat want dit hebben we verdiend omdat we zo hard gewerkt hebben. Dit is natuurlijk een tegenstrijdigheid van het hoogste niveau.
Fysiek ga je dat voelen, niet alleen in je lichaam maar ook in je geest. 20 jaar geleden ben ik gestopt met actief zelf voetballen, toen kreeg ik het voor mijn gevoel te druk om wekelijks twee keer te kunnen trainen en dat was de eis van de trainer om met de selectie elftallen mee te mogen doen op zondag. De optie was op dat moment om in een lager elftal te gaan spelen maar daar voelde “meneer zich te goed voor” en stopte. Dat was achteraf gezien een erg domme beslissing daar er geen alternatieve sport was welke me bekoorde. Dus conclusie, alle focus op het werk, werktijden en lengte van dagen maakte niet uit want hoefde toch nergens rekening mee te houden omdat ik me niet meer in teamverband en op gezette tijden hoefde te melden. Ook de gezinssituatie groeit daar in de loop van tijd in mee. Als het om de zaak gaat moet daar alles voor wijken en ze weten niet beter, dit is ook een vrijbrief om dan maar alle tijd dat je niet hoeft te slapen daarmee bezig te zijn en komen overige zaken op een tweede plan te staan.
In gedachte speelde het al vaak; ik MOET wat gaan doen en gaan sporten, dit was op 28 jarige leeftijd. Ik kocht een mountainbike en dat zou de oplossing zijn. Dit was ook maar tijdelijk want door drukte voor mijn gevoel, verplichting aan te sluiten op gezette tijden, momenten waarop ik er wilde zijn voor mijn gezin, liet me de mountainbike in een hoek zetten waar hij nooit meer uit kwam. Het duurde maar liefst wederom 10 jaar voordat ik weer diezelfde gedachte kreeg en hardloopschoenen liet aanmeten. De verkoper destijds zei nog, let op jongen dit is de zwaarste sport die je kunt gaan doen nadat je zoveel jaren niets hebt gedaan. Eigenwijs is ook wijs en ik begon eraan. Samen met EVI op weg, potverdikke wat was dat een vervelend kind want ik kon niet wat ze eiste, alles deed zeer, ook 2-3 dagen nadien nog en binnen een maand lagen de schoenen weer in de hoek.
Is dit een ondernemer die denkt heel goed bezig te zijn? Zakelijk loopt alles op rolletjes, enorme groei en stabiliteit bereikt in de afgelopen 20 jaar, ook tijdens de economische recessie, in plaats van ingeboet gegroeid naar een organisatie waarvan het fundament is gelegd voor de komende jaren.
Maar dan komt het moment dat je bij jezelf denkt: ben ik wel zo goed bezig en hebben we alles bereikt? Neen, want je kunt zo trots zijn op het fundament maar als je het verdere verloop van de bouw niet kunt realiseren omdat je “moe” bent of omdat je tegen lichamelijke beperkingen aan gaat lopen, nu of in de toekomst, heb je niets bereikt.
Op 30 november 2017 ging er een lamp branden die vertelde, dit komt niet goed jongen en schreef ik onderstaande e-mail naar PTAS:
Goedemorgen, ook ik ben één van die gevallen die helemaal niets doet en dat houd ik al 20 jaar vol. Niet verstandig, niet gezond, maar goed zo gaat dat. Ik ben 43 jaar, ondernemer, zit de hele dag, werkdagen van 08:00-20:00 uur en dan zittend richting bedtijd. Dit komt niet goed zeg maar. Wat is bij jullie mogelijk om dit lijf weer aan de gang te krijgen. Ik roep jaar in jaar uit, ik moet iets gaan doen maar doe niets.
Dit klinkt als een noodkreet en dit was het eigenlijk ook. Ik was niet sterk of dapper genoeg zelfstandig aan de slag te gaan en had een stok achter de deur nodig die me aan de gang zou helpen. Maar dan ook nog eens op de juiste manier om niet weer binnen een maand klaar te zijn met dit voornemen.
Bjärne reageerde direct met een uitnodiging om langs te komen voor een kennismakingsgesprek. Hierin werd direct de spiegel voorgehouden, waarom kom je hier en wat zijn je doelen? Dit is dan moeilijk te definiëren want je wilt eigenlijk niets dan gezond zijn, mobiel blijven en op je streefgewicht komen. Dit laatste was ook zeker een drijfveer na het een ontvangen post op Facebook van een oud klasgenootje, welke op een foto van me reageerde met de magische woorden “wie heeft die blouse met een wokpan gestreken?” dacht ik echt dit kan niet de bedoeling zijn. Maar is het gewicht het speerpunt vroeg Bjärne en daar moest ik eerlijkheidshalve op zeggen, nee dat is het niet. Ik wil fit, fris, gezond en sterk zijn. Dat zijn de ingrediënten waarmee je verder komt, het gewicht volgt dan vanzelf en verdwijnt die wokpan uit je blouse.
Bjärne stelde om te beginnen een programma van drie maanden voor, twee maal per week één uur trainen en een voedingsschema welke ik ook bij moest houden en me aan moest houden. Dit laatste was in beginsel even erg moeilijk, onregelmatig eten werd regelmatig eten en onbewust eten werd bewust eten. Mijn collega’s op kantoor hadden er in het begin wel pret in, we hebben jou nog nooit zien eten overdag waren de reacties en elke kwark die weer uit de koelkast kwam was weer een reden om grapjes te maken. Deze grapjes gingen echter snel over in kopieergedrag toen ze zagen dat ik het bleef doen en er resultaat te zien was. Allen zijn op hun eigen manier nadien iets met sport, beweging en voeding gaan doen. Op vrijdagmiddag is het bestellijstje voor de vette hap ineens 75% korter geworden.
Maar dan komt het: de T van training. De eerste keer is een nul meeting wat de situatie, conditie en mobiliteit is. Onderweg van huis naar deze afspraak denk je, als ik maar niet voor aap sta, vorm van schaamte en angst dat niets gaat lukken. Zo werkt dat echter niet, de inschatting van Bjärne vooraf na het kennismakingsgesprek was perfect en ik voelde me zelfs “sterk” tijdens deze meeting en kreeg zowaar het gevoel, het valt allemaal wel mee. Echter wat Bjärne noteerde was waarschijnlijk: die jongen heeft echt 20 jaar niet aan zijn lichaam en fysiek gedacht maar dat zal hij de komende maanden wel ondervinden. En zowaar, hij had gelijk. De eerste echte training kwam eraan, ik vol zelfvertrouwen naar Asten en aan de slag. Daar kwamen echter de eerste beperkingen snel boven water, waren mijn spieren zoveel korter geworden, kon ik niet verder krom of mijn schouders op de grond houden, nee dat kon ik niet. Kracht was ook ver te zoeken, de hele dag op een toetsenbord tikken, telefoneren en een pen dragen bleek onvoldoende training. Pudding was het.
Nou, toen wist ik waar ik stond en wat er te doen stond, dit kan niet en gas erop. Maar met deze gedachte alleen kom je er niet want zonder begeleiding ga je te snel en op de verkeerde manier aan de slag waardoor je zomaar na 10 minuten sporten helemaal uitgeput bent wat niet brengt waar je naar toe wil. Het moet gefaseerd en de juiste spieren moeten op de juiste momenten worden getraind. Een uur volmaken gaat niet als je na 10 minuten de accu leeg hebt. Daarbij gaat het niet alleen om conditie maar je moet eerst de mobiliteit verbeteren om nadien op een juiste manier zowel de kracht- als cardio oefeningen op de juiste manier uit te kunnen voeren. Dit kost tijd zowel tijdens de training als gedurende de hele periode.
Natuurlijk heb je spierpijn nadien op plekken waar je niet wist dat spieren zaten, natuurlijk kom je de eerste keren thuis met een gevoel dat je de marathon van New York hebt gelopen. En! Natuurlijk zijn er momenten dat je denkt dit is niet leuk en waarom zou ik mezelf zo pesten. Maar vrij snel komt dan het moment dat je merkt dat je sneller hersteld, je mobiliteit beter wordt, je kracht verbeterd en dat die wokpan een koekenpan wordt. Dat moment bereiken is ook meteen de boost die je nodig hebt om te zeggen, dit werkt en nu mogen we niet meer vervallen in oude gewoontes.
Inmiddels zijn we bijna 5 maanden verder en zijn de resultaten beter dan ik ooit had durven verwachten. Na de eerste drie maanden ben ik niet gestopt met trainen maar zelfs uitgebreid met hardlopen op eigen initiatief, ook hiervoor heb ik schema’s gekregen van Bjärne om dit met beleid op te bouwen. Op het moment dat ik voor de eerste keer ging hardlopen dacht ik, klopt dit? Ik had geen pijn aan alle spieren en gewrichten en geen spierpijn de dag erop. Puur de conditie is in deze nog mijn tegenstander maar die ga ik ook verslaan want ik weet dat dit kan nu en dat het zin heeft!
De combinatie van dit alles geeft me een veel beter gevoel, niet alleen tussen de oren maar ook fysiek en mobiel. Het geeft me de kracht om de hele dag fris en helder te kunnen zijn wat nodig is om het zakelijke fundament verder uit te bouwen en bewustwording gegeven dat er wel tijd is voor andere zaken behalve werk, niet alleen om te sporten maar ook om thuis de aandacht te geven die nodig is en dus niet om 20:30 uur in slaap te vallen op de bank.
Dus, de vraag die Bjärne altijd stelt: fijn getraind? Kan ik beantwoorden met een volmondige JA. Ook al ben ik op dat moment moe, bezweet en heb ik nadien een dag spierpijn, het is voor een doel en dat is een GOED DOEL.
2018-03-07
Lees meer
Lees minder
